هر جامعه ای مجموعه آداب و رسوم و فرهنگ خاص خود را دارد که همیشه بخشی از آن با خرافات آمیخته است. این خرافات در آداب و مراسم ازدواج نمود بیشتری دارد. از نگاه جامعه شناختی، آداب و رسوم ازدواج بخشی از لایه های فرهنگی هر جامعه است. از آنجا که خاستگاه و ریشه این مراسم در باورهای اعتقادی جامعه شکل می گیرد، طبیعی است در این مراسم شاهد رفتاری باشیم که ریشه در احساس و عواطف انسان ها دارد. در ایران نیز در کنار تنوع مراسم ازدواج، مجموعه ای از اعتقادات و رفتارهای خرافی دیده می شود که البته امروزه با بالارفتن سطح دانش اجتماعی تا حدودی این اعتقادات رنگ باخته یا از بین رفته اند. این رفتارها با وجود اینکه در برخی از قومیت ها و جوامع اجتماعی هنوز هم مورد حمایت افراد هستند، اما در میان اغلب مردم رفتاری غیرعقلانی، فاقد منطق و استدلال است. به عنوان مثال در تهران قدیم دختران با رد شدن از کمان پنبه زنی، تکاندن سفره عقد بر سر خود، برداشتن از حنای سر عروس، سبزه گره زدن، خوردن نقل عروسی و... سعی در بازکردن بخت خود برای ازدواج داشته اند. همچنین برداشتن یک وسیله از منزل داماد در شب عروسی که به منزله مسلط شدن عروس بر داماد است، از جمله این اعمال خرافی است. در مقاله ی زیر به بررسی پنج مورد از آداب و رسوم مربوط به ازدواج که از گذشته های دور وجود داشته اند، خواهیم پرداخت.

۱. گردو شکستن
یکی از رسم هایی که در گذشته در یزد مرسوم بوده و امروزه هم تا حدودی مرسوم است رسم گردو شکستن است که در ظهر جمعه هر هفته انجام می شود. دختران دم بخت یک کیسه گردو یا بادام و یک عدد قفل را که بسته اند، همراه پیرزنی برمی داشتند و به طرف مسجد جامع راه می افتادند. وقتی به نزدیکی مسجد می رسیدند، مقداری قند، نبات یا شیرینی را به عنوان هدیه و کام شیرینی به خادم مسجد می دادند و خادم در ورودی مسجد را برای آنها باز می کرد تا بتوانند مراسم گردو شکستن را انجام دهند. اصل این رسم این گونه است که دختران با بالارفتن از مناره مسجد در هر پله ای که بالا می رفتند، یک عدد گردو یا بادام زیر پا می گذاشتند و می شکستند تا به بالای مناره می رسیدند و اگر گردو یا بادام زیاد می آمد، آن را به فال نیک می گرفتند. این رسم هنوز هم وجود دارد و در پله های مسجد جامع یزد، پوسته های گردو و بادام دیده می شود.